Bir Covidli Güncesi

Bir Covidli Güncesi

💉Hep çok yoğun çalışmış biri olarak, pandeminin ilk zamanlarında evde kalma deneyimini yaşamak çok da kötü gelmemişti. Sanki hayatı yeniden keşfetmek gibiydi.

💉Bir yandan da tüm Dünya ilk kez birlik olmuş gibiydi. Humanistik yaklaşımlar, doğadan özürler, bundan sonrası aklımızı başımıza devşireceğimize dair yeminler, inançlar… Bedava etkinlikler, herkese açılan paylaşımlar, sevgi pıtırcığı atmosferler… İnsana moral ve güç veriyordu.

💉Frida Kahlo’un evini online gezmiş, Las Vegas’taki muhteşem sirk performansı “O Show”u ücretsiz izlemiş, daha önce para verip gittiğim eğitimleri bedavaya bulmuş, dinlemek istediğim pek çok ünlüyü canlı yayınlarda izlemiş ve hatta bazılarına baya bir doymuştum.

💉Bazı olaylar şaka gibi geliyordu. Çemberin içine girebileceğine inanmıyor ya insan… Hep kendi başına gelmez zannediyor… Öyle yaşıyordum ben de… Temkinli ve moralli…

💉Sonra yeni normal başladı. O aklımızı başımıza devşirme halini hiç göremedik. Belki de yeni halimizi göstermeye zamanımız yetmedi… 😜

Yeni normalin eski normalden farkı benim için:

  • Maskenin kıyafete eklenmesi,
  • Çantada yedek maske taşınması,
  • Kolonyayı parfümden daha fazla tüketmek,
  • Eğitimler dolayısı ile sık girdiğim kalabalık ortamların azalması,
  • Arkadaşlar ile sarılmak yerine yumruk selamlaşması,
  • Sosyalleşme için açık hava ortamlarının tercih edilmesi,
  • İş yerine her gün gidilmemesi,
  • Kısa çalışma ödeneği ve iki ayda bir kendini güncelleyen uzatıldı uzatılmadı muhabbetleri,
  • Zoom vb. platformların hayatımın bir parçası haline gelmesi,
  • Evde eğitim alan bir ergen ile yaşamın tecrübe edilmesi…

💉Yeni normalin düzenine ayak uydurmak zor değildi ve “bu durum azalarak devam eder” optimistliği bende sanıyorum baya fazla idi.

💉Kış gelince vakalar tekrar artacak dendiğinde, aklımdan “ilk sefer ki gibi olmaz yeahhh” diye geçirdiğim olmuştu. Yasaklar da tekrar başlamaz sanıyordum. Temkini bırakmasam da çabuk normalleşeceğimize inanç beni motive tutuyordu.

💉Bir gün ağızda maskeli, girişte dezenfektan ikramlı, masada kolonyalı bir toplantıya katıldık. Ertesi sabah toplantıya katılan bir arkadaşımızın gece rahatsızlanıp Covid olduğunu öğrendik. Kendimizi birkaç gün karantinaya aldık. Temas sıfır! Maske var! Kolonya, dezenfektan hepsi tamam! Gayet de iyi hissediyorum. 5 gün sonra hastaneye test yaptırmaya gittik. PCR (Sürün) testi ve Akciğer Tomografisi çekildi. Çok rahatım… Bir şey çıkmaz çünkü…

💉PCR sonucu akşama çıkacak. Akciğer için yarım saat içinde bilgi veriyor doktor. “Bir işim var, halledip tekrar gelip öğrenirim, beklemeyeyim hastanede” diye çıktım. Yolda bir telefon “Akciğerde bir sorun var, geri dönün”!!

💉Akciğerimde kristalleşme görülmüş.

💉Panikle odasına girdiğim doktor adımı sordu. Adımı duyunca yavaş bir hareketle masadaki sperliğini alıp maskesinin üstüne taktı😊 O an anladım “var bir şeyler”… 😎

💉Hiçbir belirti yok! Ancak çoktan virüsü yutmuş ve ciğere indirmişim…

💉Ardından bir poşet dolusu ilaç… Kan, mide, baş, ciğer, solunum akla ne gelirse her gribe deva niteliğinde bir reçete…

💉Akşam saatlerinde PCR sonucu çıktı. O da ne? Negatif…

💉Döndük başa… Corona mıyım? Değil miyim? Müthiş bir telefon trafiği…

  • Biri diyor “geçirmişsin”, biri diyor “geçiriyorsun, boğazda zaten en fazla 3 gün kalıyor”.
  • Biri diyor “o ciğerdeki leke herkeste olabilir bu covid demek değil….”
  • Biri diyor “covid için verilen ilacı sakın kullanma kalp krizi yapıyor…”
  • Biri diyor “tüm ilaçları al yoksa hasar kalır.”
  • Biri diyor “evde kal.”
  • Biri diyor “artık bulaşmaz, yakınlarını görebilirsin, bir şey olmaz…”

💉HES uygulamamda “Riskli Değil” yazıyor. Çünkü sürün testi negatif!

💉Doktor bulaştırıcılık hala olabilir diyor çünkü akciğer tomografim pozitif!

💉10 gün rapor var. Tanıda Covid yazıyor.

💉O meşhur yeşil tabloda değilim. Ama o tabloda olan insanların kullandığı ilaçların reçetesi elimde.💚

💉Kafam çok bilinmeyenli denklem…🪐

💉Beynimde adeta Bülent Ortaçgil çalıyor ” Olmalı mı olamalı mı? ” 🎶🎶🎶

💉Rahatlıkla istediğim yere gidebilirim. Kimseye söylemeyip, “amaaan zaten geçirmişim, HES kodum da normal” diyebilirim. Çocuğumu alabilir, annemi babamı görebilirim.  Şayet bilinçsiz biri olsam!!!!!

💉Ancak tabii ki vicdanlı biri olarak en büyük korkum; aile… Zaten test öncesi o 5 günlük süreçte “kesin bende bir şey yoktur” rahatlığımda bile milyonda bir ihtimal için aile ile görüşmeyi kesmiştim… Temas yok, yatıp kalkıp “riske sokmadım onları” diye şükrediyorum…

💉Sonrası aldım ilaçları, kırdım dizimi, oturdum evde, bekledim karantina sürecimin bitmesini…

💉Oğlumu çok özledim.

💉Ben evdeyken yeni yasaklar geldi ve üst üste yeni rekorlar kırıldı…

💉Bense ikinci yeni normalime başlıyorum. İşe geldim.

💉Oğlumu bir süre daha görmek konusunda endişeliyim. Önceden online süreçte derslerinden geri kalacak diye aklım gidiyordu. Şimdi, ben çalışırken kalsın diyorum annemler de, orada girer derse, yeter ki risk götürmeyeyim… Derslerde de olduğu kadar olmadığı kader, sağlıktan kıymetli değil ya…”

💉Kendime çok evhamlı olmayan bendeniz, evlatta ki evham seviyemi bin beş yüz kat arttırmış ve onu deliler gibi özlemiş durumdayım. Akşam maske ile görüş saatim var. Uzaktan uzaktan aileme “merhaba” diyip, eve yalnız döneceğim.

💉Sonra birden beynimdeki fonda Yıldız Tilbe “Olsun mu olmasın mı?” çalacak, bu belirsiz sürecin bunalımında küçük bir of çekeceğim. Ardından vitamin içecek, tebessüm edecek ve olayı “halimize şükür”e bağlayacağım. 😎

💉Belki Bartuğ ve Melikşah ikilisinden “Mücbir Sebepler” izler gülerim, “9 Kere Leyla”ya gülememekten içimde kalan kahkahalarımla….

💉Zaten gülecek ne kaldı ki halimizden başka… 😉

💉Sağlıkla

Hatice Bulut💉💉💉💉💉

 

Hatice Bulut

ikblogger, ik, insan kaynakları, okur, yazar, düşünür

Post navigation

back to top