Çalışanlar:
Ne zaman mutlu olacağım? Ne zaman terfi alacağım? Huzurlu çalışacak mıyım? Emeklerimin karşılığını ne zaman alacağım? Emekli olacağım günleri görecek miyim? Doğru işi mi yapıyorum?
Yöneticiler:
Sistem işliyor mu? Koltuğum sağlam mı? Daha üstü var mı? Kendimi nasıl geliştireceğim? Personeli nasıl çözeceğim? Nasıl sevileceğim?
İş sahipleri:
Nasıl büyüyeceğim? Nasıl kurumsal kimliğe sahip olacağım? Nasıl yöneteceğim? Bu insanlara nasıl güveneceğim? Nasıl süreklilik sağlayacağım?
⇒Kısa yaşanmışlıklardan büyük sonuçlar bekleyenler de var, büyük dersler çıkaranlar da…
İnsan kaynakları çalışanları/ danışmanları olarak yaptığımız şirket görüşmelerinde, kurum sahiplerinin kısa yoldan kar istekleri, kurmak istediğimiz sistemler ile örtüşmüyor çoğunlukla… Danışmanlık isteyen firmanın ne istediğini bilmemesi bizim de başarısızlık korkumuzu tetikliyor, sanırım.
Bir şeyler istiyorlar, diliyorlar, dillendiriyorlar, araştırıyor, buluyorlar… Birkaç cümle var isteklerinde; “daha fazla sorumluluk sahibi çalışanlar istiyoruz” diyorlar, “çalışanın ne kadar başarılı olduğunu bilmek istiyoruz, ona göre adil yaklaşalım” diyorlar… Güzel… Güzel de burada amaç mutlu çalışan değil, kâra götüren çalışan olur ise, çalışan kendini kullanılıyormuş gibi hissettiğinde, gider bence…
Ben gittim şahsen… Çok iş istendi… Çok şey verdim… Çok çalıştım… Performansım konusunda onurlandırıldım… Ancak hizmet verdiğim alanın dışında işlerle gelip “bunu da sen yap” dediklerinde, “yaptığın işler güzel de para kazandırmıyor bize, masraf sanki bazıları” dendiğinde, yerimde saydığımda, yeterince anlaşılmadığım da, sistemler kurulup çark dönmeye başladığında (ki insan kaynakları uzmanı olmanın getirisidir bu) gittim, ben de…
Danışmanlık alan firmaların personel ile ilgili hedeflerine dar çerçeveden bakmaları ürkütüyor, beni de… Farklı bakmalarını sağlamak ve gerçekçi olabilmek amacı ile “ben size kısa vadede kâr sağlamayacağım, hali hazırda çalışanlarınızın uzun soluklu çalışanlar olabilmesi için öneriler sunacağım, size sistemleri göstereceğim, kurulan sistemleri işletmeniz durumunda, çalışan ile kurum sahibi ve/veya yönetici arasında denge hedefleyerek ik süreçlerini yapılandıracağız” diyorum… Ne kadar anlaşılır, ne kadar kadri kıymeti bilinir düşünerek, düşündürerek…
Kısacası, Çelişkili patronlar ve/veya yöneticiler hayalleri ile uygulamaları arasında çalışanlarını sıkıştırıp, insan kaynakları birimini başarısızlığa sürüklüyolar. İk başarısız, çalışan mutsuz, yönetici tatminsiz oluyor…
Yöneticilere not:
Çalışan ile kurum arasında bir bağ kurmak istiyorsanız, çalışana hizmetinin karşılığın da huzur ve güven vermelisiniz… Performans ölçme aşamasına gelindiğinde; kibir, ego ve yancılıktan sıyrılıp, motivasyon çalışmalarına gelindiğinde yapıcı olmadığınız sürece insan kaynakları birimini başarısızlığa mahkum edersiniz.…
Her zaman desteklediğim bir konu vardır ki; kurum sahibi olmak isteyen kişilerin ve/veya yönetici pozisyonuna terfi edecek kişilerin insan kaynakları alanında eğitim almaları gerektiğidir… Yönetici, insan kaynakları süreçlerine inanmaz ve desteklemez ise insan kaynakları çalışanı ne yaparsa yapsın başarısızlığa mahkûm olacaktır…
Ütopik değil, gerçekçi bakmaya çalışıyorum, kendimce… Sadece insan kaynakları çalışanlarının/danışmalarının sihirli değnek tutmadıklarının bilinmesini, anlaşılmasını istiyorum.
⇒Formül: İnsan kaynakları çalışanlarının/danışmalarının destekçileri yöneticiler, ödülleri mutlu çalışanlardır.
Sürç-i lisan ettiysek affola 😉
Hatice Bulut
İnsan Kaynakları Danışmanı & Eğitmen
